Engelse Bierstijlen

Een Korte Geschiedenis

Hop werd pas relatief laat in Engeland bebruikt voor het brouwen van bier en de introductie ging vrij langzaam. Naast het gehopte bier (beer) bleef ook lange tijd ongehopt bier (ale) bestaan. Na verloop van tijd werd ook ale gehopt, echter veel minder sterk dan beer.

De twee overheersende bierstijlen tot begin 19^e eeuw waren Porter en Mild. Porter was donker van kleur, stevig gehopt en maandenlang gerijpt. Bestelde je in een pub beer, dan kreeg je Porter. Mild ale was licht gehopt, licht van kleur en werd niet gerijpt. Bestelde je ale, dan kreeg je Mild. Oorspronkelijk werd de term Mild Ale gebruikt als tegenhanger voor Stock Ale. Mild Ale werd niet gerijpt, Stock Ale wel, en werd daarom ook zwaarder gehopt. De termen mild en stock konden aanvankelijk op alle bierstijlen slaan, later werd mild een specifieke stijl.
Een derde stijl in die tijd was Burton Ale, dat echter veel minder populair was dan Porter en Mild.

Vroeg in de 19^e eeuw kwam er een nieuwe stijl opzetten, namelijk Pale Ale. Om een onderscheid te maken met ale (Mild) en beer (Porter) en omdat het weliswaar licht van kleur was maar zwaarder gehopt was dan Mild werd deze nieuwe stijl door pub bezoekers bitter genoemd. Op gebottelde Pale Ales zal je echter nooit de term bitter op het etiket zien. Van Pale Ale bestonden zowel mild als stock versies. IPA is ontstaan uit een Stock Pale Ale. De meeste Pale Ales waren niet heel licht gekleurd, op een enkele uitzondering na. Vanaf de tachtiger jaren vorige eeuw kregen deze bieren de naam Golden Ale.

Porter beleefde zijn hoogtijdagen in de 18^e eeuw. Het was het eerste op industriële schaal gebrouwen bier. Het was ook het eerste bier dat bij de brouwer werd gerijpt in plaats van in de pub. Later begon Porter langzamerhand aan populariteit te verliezen ten koste van Bitter. Vanaf de dertiger jaren van de vorige eeuw was porter zo goed als verdwenen.
Porter veranderde ook in de 19^e eeuw. Eerst werd het gebrouwen van brown malt, later van pale malt en roasted malt.

Ook Mild Ale veranderde. Aanvankelijk was het een licht gekleurd bier, maar gedurende de 19^e eeuw werd het steeds donkerder. In de loop van de 20^e eeuw werd er minder mout gebruikt en zakte het alcoholgehalte tot onder 4%.

Burton Ale was altijd een relatief kleine stijl. Het is van oorsprong een donker, tamelijk zoet, en erg sterk bier uit de 18^e eeuw. Geleidelijk aan kwamen er ook minder zoete en minder donkere varianten Deze hebben zich ontwikkelt tot de huidige Old Ale of Barleywine.

Huidige Stijlen¹

Onderstaand diagram geeft een samenvatting van een aantal Engelse bierstijlen. Hierbij is gebruik gemaakt van gemiddelde waarden voor de betreffende bierstijl zoals vastgelegd in de BJCP richtlijnen. Het diagram laat dus trends zien. De IBU (bitterheidseenheid) is afgezet tegen het alcoholpercentage. IBU is een maat voor de bitterheid in het bier; door meer hop toe te voegen wordt de IBU groter. De kleuren van de symbolen komen overeen met de kleur van de bierstijl. Te zien is dat Bitters en IPA’s bitterder zijn dan Mild Ales en Porters bij gelijke ABV.
In de diagram daaronder is het alcoholpercentage vervangen door het suikergehalte in het bier voor vergisting. Bij gelijke vergisting moet dat hetzelfde plaatje opleveren. Te zien is dat Barleywine met een hoger suikergehalte een gelijk alcoholpercentage heeft als Imperial Stout. De Barleywine vergist dus iets minder en is daardoor volmondiger.
Een grotere IBU (meer hop) wil nog niet zeggen dat je het bier ook als bitterder ervaart. Een betere graadmeter hiervoor is de hoeveelheid bitterheid t.o.v. het suikergehalte. In het diagram staan daarom ook lijnen voor constante BU:GU. Een hogere waarde betekent een grotere bitterheidsperceptie. Het diagram laat zien dat bij gelijke bitterheid (IBU) de perceptie afneemt bij toenemend alcoholpercentage. Je ziet bijvoorbeeld dat Barleywine een hogere IBU heeft dan IPA, maar als veel minder bitter wordt ervaren.

Bitter (Pale Ale)

Deze stijl wordt gekenmerkt door een duidelijke bitterheid. Vaak gaat deze bitterheid gepaard met een moutige zoetheid en fruitige tonen. Bitters rijpen vaak op het vat (cask ales) waaruit ze worden getapt. Dryhopping is gebruikelijk.
Alcohol percentage: 3,2-3,8% (Ordinary Bitter), 3,8-4,6% (Best Bitter), 4,6-6,2% (Strong Bitter).

English IPA

Een bittere en goed vergiste Pale Ale. Meer hoparoma en hopbitterheid dan Bitters. Hoparoma’s zijn typisch voor Engelse hopsoorten.
Alcoholpercentage: 5,0-7,5%.

Golden Ale

Dit is een relatief jonge stijl en is ook bekend als Blonde Ale. Het is erg licht van kleur en stevig gehopt. In tegenstelling tot Bitters en English IPA worden ook vaak Amerikaanse hopsoorten gebruikt.
Alcoholpercentage: 3,8-5,0%.

Dark Mild & Brown Ale

Donkere, moutige, vaak volmondige bieren. De volle moutsmaken variëren van caramel, toffee, noten, chocolade tot licht geroosterd.
Alcoholpercentage: 3,0-3,8% (Dark Mild), 4,2-5,9% (Brown Ale).

Porter & Stout

Een Engelse porter is een zoet, bruin, licht bier tot een vol bier met tonen van chocola en caramel met een licht geroosterd karakter. Een stout² Porter (tegenwoordig Stout genoemd) is een zwaardere variant van Porter. Oorspronkelijk werden Porter en Stout uit één en hetzelfde beslag gebrouwen (Parti-Gyle). Tegenwoordig zie je vaak dat Stout een Porter is met meer (of andere) ingrediënten, meer alcohol en meer smaak.
Porters en Stouts hebben naast hopbitterheid ook nog wat bitterheid van geroosterde mouten.
Alcoholpercentage: 4,0-5,4% (English Porter), vanaf 5% (Stout).

Barleywine & Old Ale

Volmondig bier met complexe brood-, toast, honing-, karamel- en/of nootachtige moutaroma’s. Het heeft een middelmatige tot hoge fruitigheid, die vaak doet denken aan gedroogd fruit. Door het hoge alcoholpercentage krijgt de smaak vaak meer diepte. Engelse Barleywine kan hoppig zijn, de balans slaat echter altijd door naar het moutige. De kleur varieert van amber tot donker bruin.
Alcoholpercentage: 6-8% (Old Ale), vanaf 8% (Barleywine).

Imperial Stout

Strikt genomen is dit geen Engelse stijl. Het is afgeleid van de Engelse Stout, maar sterker, met intensere smaken, meer geroosterd en met meer variaties met betrekking tot ingrediënten.
Alcoholpercentage: vanaf 8%.

Bronnen

Ron Pattinson – Homebrewer’s Guide to Vintage Beer (en heel veel meer).
Martyn Cornell – Amber, Gold and Black.

1. Schotse stijlen zijn buiten beschouwing gelaten. ↩︎
2. De toevoeging stout werd gebruikt om aan te geven dat het om een zwaardere variant ging. Van oorsprong kon dat aan iedere bierstijl gekoppeld worden. ↩︎